” Elkaar weervinden is droever dan scheiden
wanneer daar tussen in liggen de jaren
dat twee zielen elk voor zich hebben bevaren
de droeve wateren van eenzaam lijden”
Dat een stukje van een gedicht zo lang kan blijven hangen! Evenals een Frans gedicht dat ik in de tweede op de Middelbare school voor straf uit mijn hoofd moest leren. Daar was ik toch al niet zo goed in: domweg iets onthouden. Maar toen het er eenmaal in gebeiteld zat… Op een terrasje in Spanje bleek de serveerster een Française te zijn. Toen ik dit gedicht van Maître Corbeau liet horen, was ze aangenaam verrast. Ik ook omdat ze het kon verstaan! Altijd handig om wat kennis paraat te hebben, maar de valkuil is dat je dat laadje te pas en te onpas opentrekt, gewoon omdat het zo makkelijk gaat. Het kan dan een soort blokkade worden waardoor creativiteit uitblijft. Zo kun je in veel opzichten voorspelbaar worden: veilig, maar saai. Wat is wijsheid? Een goeie vraag! Ik wens je Wijsheid toe! Wim Bevelander